[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Edward was nog enthousiaster dan ik en Ivon.
Hij had er allemaal over dat die een goeie oom word en dat die het kind helemaal gaat verwennen.
Ik moest lachen om hem.
Blijkbaar was die dol op kinderen.

Ik wreef nogmaals met mijn handen over mijn buik.
Ik keek naar het hanger om mijn hals.
Dit zat gewoon goed dat wist ik zeker.
Het komt allemaal goed met dit kind.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel even aan en lach dan om Edward.
'' Gaat het weer een beetje ? '' vraag ik dan aan Merel.

Merel :
Ik knikte.
Er was een groot deel opluchting nu bijna iedereen het wist.

Ik zuchte even diep.
En keek naar de gekke Edward naast me.

Olivia Elaine Newton

Ik giechel even '' en daar moet ik straks en dadelijk mee gaan trouwen '' zeg ik dan lachend, ik geef even een knipoog naar Merel.
Edward kijkt me vragend aan en kijkt daarna vragend naar Merel '' wat ? '' zegt hij dan verbaasd.
'' Niets '' zeggen Merel en ik dan, we barsten samen in lachen uit.

Merel :
Ik gaf Olivia een schouderklopje en liep wat verder.
Ik moest alles even tot me laten bezinken.

Ik kwam uiteindelijk bij de training veld van de wachters en ridders uit.
Ik zag Robin druk bezig.
Toen die mij zag.
Veegde die wat zweet weg en liep op me af.
"Wat is er ?" vroeg die gelijk.
"Niks." zei ik lachend.
hij begon ook te lachen.
"je straalt er is iets."
Robin liep even met me mee.
"Robin ik ben zwanger."
Robin keek me geschokt aan.
Hij werd woedend.
Zo woedend ik schrok er gewoon van.
"Ben je niet blij ?"
Robin schudde zijn hoofd.
"Nu ben zit je voor altijd aan hem vast." schreeuwde die.
Ik kon het niet geloven.
"Hoezo aan hem vast ? Ik zit sowieso aan hem vast."
Robin pakte mijn arme beet en kuste me vol op mijn lippen.
Ik sloot mijn ogen.
Ik voelde weer die twee strijd die ik eerder voelde.
Ik rukte me snel los.
"waar slaat dit op !"schreeuwde ik.
Hij keek me aan "Ik hou van je Merel."
Ik keek hem verward aan.
Ik kon het niet geloven niet nu ..

Olivia Elaine Newton

Edward kijkt me nog steeds vragend aan '' wat is er nou ? '' zegt hij dan.
'' Niets .. blijf jij gewoon maar lekker je gekke zelf '' zeg ik dan lachend.
Hij begint ook te lachen en loopt op me af, hij tilt me op '' wat ? Durf je nu nog zo'n grote mond te geven ? '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik begin te lachen '' ja '' zeg ik dan brutaal.
'' Kijk uit ik laat je vallen hoor '' zegt hij dan.
'' Doe je toch niet '' zeg ik dan om hem uit te dagen.
Hij laat me los maar vangt me toch weer op in zijn armen, ik open mijn ogen '' ik zei toch dat je het niet zou doen '' zeg ik dan met een glimlach.
Edward lacht even net als ik.

Merel :
Ik draaide me om en liep weg met tranen in mijn ogen.
Ik kon het maar niet bevatten wat net was gebeurd.
Eerst was ik zo blij dat ik een kind krijg van Ivon en nu doet Robin zo iets.
Robin probeerde me tegen te houden.
"Merel ik hou echt van je !"waren zijn laatste woorden toen ik weg liep.

Ik liep zo snel mogelijk de tuin weer in.
Maar ik was vergeten dat Edward en Olivia er nog waren.
Ik probeerde snel mijn tranen weg te werken.
"wat is er ?" vroeg Edward gelijk toen die me zag aan komen.

Ik schudde mijn hoofd.
"Niks" Ik liep snel naar binnen.
Toen ik uiteindelijk in mijn kamer was pakte ik mijn dagboek en ging in het vensterbank zitten.
Ik moest dit van me afschrijven.
Maar de enige woorden wat er op papier kwamen waren..
Robin heeft me gezoend zit nu in een twee strijd kwa emoties ik wil hem niet kwijt.
Vooral het laatste was onderstreept.
Ik was bank om hem kwijt te raken.
Hij was de gene die mij snapte in deze wereld van de rijken.
Hij was het enige wat echt nog het oude vertrouwen was.
Er liep langzaam een traan over mijn gezicht die op het papier viel.
Een stukje inkt werd vervaagd.
Ik keek naar buiten.
Ik wist het niet meer.
Dit hoorde mijn gelukkigste dag te zijn maar dat was het niet.

Olivia Elaine Newton

Ik til even mijn rokken op en ren naar binnen toe, ik ga naar boven naar de kamer van Merel.
Ik loop naar binnen toe en zie haar in tranen zitten '' Merel wat is er toch ? '' zeg ik dan bezorgd.

Merel :
Ik schudde mijn hoofd "Niks!"
Ik draaide mijn hoofd om weer naar buiten.
Maar ik wist dat Olivia met dat antwoord geen genoegen nam.
Ze naast me zitten en zag mijn dagboek open liggen.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even wat geschrokken naar Merel maar ga dan zitten.
Ik kijk even naar het dagboek en dan naar Merel, ik wist altijd dat ze in haar dagboek schreef als er iets was.
'' Merel jij en ik weten beide, dat ik weet dat er wel iets is '' zeg ik dan, ik denk even na .. wat had ik eigenlijk een rare zin uitgesproken ..

Merel :
Ik durfde Olivia niet aan te kijken.
Ik sloeg snel mijn dagboek dicht.
Ik deed mijn twee handen weer op mijn buik.
"Ik ben bang om hem kwijt te raken!" zei ik vlug.
Olivia keek me verward aan.

Meer durfde ik niet te zeggen dit was eigenlijk al te veel.
Ik ging met een vinger over mijn lippen.
Ik voelde zijn lippen nog en het voelde eigenlijk nog fijn ook.
Ik was verward en wist het niet meer.
Dit kon ik even er niet bij hebben.
De strijd tegen de liefde de strijd van iemands vrouw worden en de strijd van een kind.

Ik hield mijn handen voor mijn ogen en barsten in tranen uit.
Ik wou weg ver weg van alles.
Ik wou dat dit alles niet was gebeurd en dat ik nog op de boerderij liep.
Als de Merel die geen manieren had.
Ik wou dat ik kon wat ik wou en dat ik lekker kon rennen en lekker kon dollen.
Ik zag mijn toekomst maar verder vervagen.

Ik zal een van de mensen verliezen waar ik veel van hou.
Maar als ik die mijn liefde gaf zal ik de vader van mijn kind waar ik ook enorm van hield verliezen.
Ik zal kapot zijn als ik een van die twee daadwerkelijk zal verliezen.
Ik voelde me niet goed worden.

Mijn hoofd bonkte en ik zag alles draaien.
Dit werd mij en mijn lichaam te veel.
Ik moest zorgen voor het kind maar ik kon niet eens voor mijn eigen problemen zorgen laat staan straks ook nog van een kind.
Ik wist het echt niet meer.

Olivia zat nog steeds naast me en keek me maar steeds aan.
Ze wist het ze wist dat me wat dwars zat.
Ik wou het haar zo graag vertellen maar kon het niet ik wou niet haar lastig vallen met mijn verdriet en met mijn problemen.

Olivia Elaine Newton

'' Merel vertel het alsjeblieft '' zeg ik dan.
Ergens was ik bang dat ze me niet vertrouwde maar ik wist ook wel ergens dat, dat niet zo was .. of misschien toch wel ? Nee vast niet !
Ik leg mijn hand even op de arm van Merel '' je weet dat je me altijd alles kan vertellen '' zeg ik dan.

Merel :

Ik kon het niet meer voor haar verbergen.
Ik zuchtte even en keek Olivia aan met mijn gezicht onder de tranen.
Ik vertelde het haar met alle details.
Ik wou het niet maar ik moest het iemand vertellen.
Ik was toch bang hoe ze zal reageren maar ze luisterde aandachtig op wat ik te zeggen had.

Ik voelde een pijn in mijn hart toen ik het vertelde.
Ik was zo bang om hem kwijt te raken.
Ik zuchtte.
Het luchtte op toen ik het uiteindelijk echt alles had verteld.

Olivia Elaine Newton

Robin had met toen eens verteld dat hij verliefd was op Merel .. en ik had hem toen gezegd dat hij het af moest wachten .. en dat ik niet wou dat ze nog meer zorgen had .. wat dus nu wel was gebeurd.
Ik kijk even Merel aan '' Ik snap dat je ze beide niet wilt kwijtraken, en ik kan deze beslissing niet voor je nemen maar .. je hebt het toen zo zwaar gehad met het verlies van Ivon, en je vond Robin aardig maar .. niet echt leuk. Je houd meer van hem als een broer ? Als ik het begrijp ..
En je zal een geweldige moeder worden echt waar, je bent misschien wel jong .. maar je hoeft nooit jezelf te veranderen .. Ivon is verliefd geworden op hoe je bent, en je hoeft ook echt niet te veranderen voor je kind straks en dadelijk , je bent wat verantwoordelijker maar je moet gewoon jezelf blijven. '' zeg ik dan tegen Merel.
Ik wreef even over haar arm en pakte een glas water voor haar.
Ik geef het even aan haar.

Merel :
Ik nam een slokje.
En sloot even mijn ogen.
Er liep weer een traan over mijn wang.
Mijn handen gingen weer naar mijn buik.
"ik moet voor dit kind zorgen,ik moet het beste besluiten voor het kind."

Ik stond op en veegde mijn tranen af.

Olivia Elaine Newton

Ik sta ook even op '' Merel je bent sterk .. volg je hart '' zeg ik dan nog even.

Merel:
Ik was vergeten dat de deur open stond en zag Ivon in de deuropening staan.
Gelukkig stond die er nu pas.
"Merel wat dacht je van een vakantie ?"
Olivia draaide zich ook om.
Ik keek hem even aan.
Ik begon te glimlachen.
"Dat lijkt me heerlijk."
Ivon nam een stap naar binnen.
"Afgesproken dan vertrekken we morgenochtend alleen wij tweeën."

Ik knikte.
Dit kon niet op een betere moment.
lekker rustig bij komen en even mijn hoofd leeg maken.
Ik was vergeten te vragen hoe lang we weg zouden gaan maar dat kon me niet schelen.

Olivia Elaine Newton

Ik glimlach even, dat verdiende Merel wel even een vakantie .. en Ivon trouwens ook nadat hij al het werk van Edward over genomen had.
Opeens drong het tot me door dat ik hem nog niet eens bedankt had '' Ivon ik wil je trouwens bedanken dat jij het werk van Edward even over had genomen toen het .. uhmm.. niet zo goed met me ging.
Jullie verdienen het om even op vakantie te gaan '' zeg ik dan.

Merel :
Ivon legde een hand op Olivia's schouder.
"Geen dank , ik doe het graag."
Ik kon toch even vragen hoe lang we weg zouden gaan.
ivon keek me even aan.
"Wat dacht je van een maand ?"
Ik begon te lachen.
"dat lijkt me heerlijk."

Olivia Elaine Newton

'' Ik zal jullie maar eens alleen laten en die gekke gaan zoeken '' zeg ik dan een beetje giechelend.
Ivon kijkt me vragend aan '' Merel zal het je wel even vertellen hoe gek je broer is '' zeg ik dan wat lachend.
Ik loop de kamer uit waar zou ik moeten zoeken ? denk ik dan.
Ik loop uiteindelijk naar buiten toe en loop naar de kei toe waar we toen voor het eerst naar de zonsondergang en opgang keken, daar zag ik hem al snel zitten.
'' Goedendag meneer '' zeg ik dan terwijl ik een reverence maak, hij kijkt op en begint dan te lachen.
'' Is de plaats naast u nog vrij ? '' zeg ik dan.
Hij knikt '' maar natuurlijk mevrouw, voor u altijd '' zegt hij dan.
Ik glimlach en ga naast hem zitten, hij slaat zijn arm om me heen.
Ik ga met mijn hoofd tegen hem aan hangen.

Merel :
"Is Edward gek geworden ?" vroeg Ivon "dat was die toch al ?" glimlachte die.
Hij kwam bij me staan en sloeg zijn armen om mijn middel.
"We gaan lekker gezellig met ze tweeën op vakantie in een prachtig huis met een prachtige omgeving."
"Lijkt me heerlijk." glimlachte ik.

Olivia Elaine Newton

'' Zou dit voor altijd zo blijven ? '' zeg ik dan per ongeluk hard op in plaats van in mijn gedachte.
'' Natuurlijk blijft dit voor altijd zo, je zal altijd mijn geweldige, mooie, lieve koningin blijven '' zegt hij dan.
Ik glimlach en kijk hem even aan '' Edward .. '' zeg ik dan.
Er verschijnen tranen in mijn ogen, hij kijkt me bezorgd aan '' wat is er ? '' zegt hij dan, hij veegt wat haren uit mijn gezicht.
'' Bedankt wat je allemaal voor me gedaan hebt, dat je bij me bent gebleven terwijl ik jou niet vertrouwde, bij me bent gebleven terwijl ik bijna niets zei of deed, bij me bleef terwijl ik zo depressief was .. en het heeft allemaal zo moeilijk voor je moeten zijn, die vermoeiing in die ogen van je .. de pijn. Ik kan je niet genoeg bedanken .. '' zeg ik dan.
Er loopt even een traan over mijn wang, Edward veegt het weg.
En kijkt me in mijn ogen aan '' je hoeft me niet te bedanken Olivia, echt niet .. ik heb het graag voor je gedaan '' zegt hij dan.
Ik smolt bijna weg door zijn ogen en zijn woorden .. opeens moest ik weer denken aan zijn spieren die geweldige spieren .. denk ik dan.
Ik word een beetje rood, Edward begint een beetje te lachen '' leid ik je af ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem aan en giechel dan '' nee natuurlijk niet '' zeg ik dan onschuldig.
We barsten samen even in lachen uit.
Edward kijkt me weer een en doet even mijn haar naar achter, hij legt zijn handen tegen mijn hoofd en drukt zijn lippen op de mijne.
Hij gaat langzaam met zijn handen omlaag, over mijn schouders, over mijn armen .. en uiteindelijk houd hij mijn handen vast.
Dan geeft hij me een kus bij mijn kin, ik sluit mijn ogen even, hij geeft me een kus in mijn nek, en vervolgens mijn schouder.
Ik glimlach even terwijl ik mijn ogen gesloten houd, Als Edward stopt open ik mijn ogen weer.
Hij lacht even, ik buig me weer naar voren en druk dit keer mijn lippen op de zijne, ik sla mijn armen om zijn nek, Edward zet zijn handen op mijn heupen.
Hij gaat even met zijn handen door mijn haar en verplaatst dan zijn handen weer naar mijn heupen.
Uiteindelijk stop ik, ik kijk hem even wat dromerig aan.
Edward wilt zich weer naar voren buigen maar ik draai mijn hoofd weg en draai dan mezelf om, ik ga tegen hem aan hangen.
Ik hoor de ademhaling van Edward, zijn verhoogde hartslag .. ik sluit mijn ogen even.
'' Olivia ik moet je wat opbiechten '' zegt hij dan.
Ik open even mijn ogen '' eerst had ik er ook helemaal geen zin in om je te ontmoeten .. ik was nogal hooghartig en dacht dat waarschijnlijk toch niemand goed zou zijn .. maar toen ik je zag wist ik gewoon dat je de ware was. En bovendien was je erg amusant hoe je daar in je bemodderde kleding stond '' zegt hij dan , ik giechel.
'' die stalknecht was geen stalknecht waar je mee ging praten hé ? Dat was Merel ! '' zegt hij dan een beetje lachend.
Ik giechel '' dat klopt, ze luistert nooit naar me als het om zulk soort dingen gaat '' zeg ik dan.
Edward moet even lachen '' zo zijn jullie allebei wel '' zegt hij dan, ik glimlach even.
Edward kijkt even om zich heen en staat dan op.
Hij plukt een bloem en loopt dan naar me terug, hij doet het in mijn haar.
Ik giechel even '' laten we terug naar het paleis gaan '' zegt hij dan.
Ik knik, we staan op, Edward pakt mijn hand vast.
Samen rennen we terug naar het paleis, ik moet een beetje lachen.
'' Je bent wel een beetje gek '' zeg ik dan.
'' Ik ? Nee, hoe kom je er bij ? '' zegt Edward dan onschuldig.
Ik begin te lachen.
Edward kijkt me nog even aan '' het voordeel is dat mijn verloofde ook een beetje gek is '' zegt hij dan.
Ik begin nog harder te lachen, het lukt me bijna niet meer om te rennen.
We stoppen even, Edward begint met me in de rondten te draaien.
'' Nee Edward stop '' zeg ik dan lachend.
Uiteindelijk vallen we samen op de grond, ik gil even als dat gebeurd.
Edward gaat staan en helpt me lachend overeind, er komen twee wachters aangerend .. waarschijnlijk door het gegil.
We lachen samen '' er is niets aan de hand, mevrouw Newton viel alleen maar '' zegt Edward dan.
De wachters proberen hun lach in te houden maar het lukt niet echt '' gaat het alweer mevrouw ? '' vraagt één van hen dan, het was de man die bij me bleef zitten.
Ik knik '' hartelijk dank dat jullie zo snel reageerden, als ik ooit eens iets voor jullie kan betekenen '' zeg ik dan.
Ze knikken '' maar natuurlijk mevrouw, maar het is ons werk '' zegt de man dan.
Ik glimlach '' toch wil ik jullie daar op een of andere manier voor bedanken '' zeg ik dan.
Ze glimlachen '' zoals u wilt, we zullen wel wat bedenken '' zeggen ze dan.
Ik knik, samen vervolgen ik en Edward ons weg weer.
'' Zie je wel dat je een geweldige koningin gaat worden '' zegt Edward dan, ik bloos even.
We lopen naar boven naar mijn kamer toe, ik ga in de vensterbank zitten.
Edward gaat even op een stoel tegenover me zitten, hij pakt mijn voet vast en doet mijn schoen uit.
Ik lach '' wat ga je doen ? '' zeg ik dan.
Hij kijkt me even aan maar antwoord niet, uiteindelijk geeft hij me een voetmassage.
Ik sluit even mijn ogen.
Uiteindelijk als hij klaar is gaat hij ook in de vensterbank zitten, hij geeft aan dat ik voor hem moet gaan zitten.
Hij geeft me dan nog een schouder- en nekmassage .. Heerlijk.
" ik doe je toch geen pijn hoop ik ? " zegt hij dan.
" Nee het is heerlijk .. " antwoord ik dan zachtjes.
Ik hoor Edward wat lachen, uiteindelijk drukt hij een kus in mijn nek .. Langzaam gaat hij naar mijn schouder toe.
Uiteindelijk leun ik naar achter, Edward slaat zijn armen om me heen.
Zo kijk ik even naar buiten.

Merel :
Ivon en ik hadden een poosje gepraat.
Ik had alles verzwegen van die kus van Robin.
Ivon had zijn handen via mijn middel op mijn buik gelegd.
Ik leunde wat naar achteren.
Hij gaf me een kus op mijn schouder.
"Je word een pracht moeder."
Ik draaide mijn hoofd.
"Ivon ik ben bang."
Ik zag Ivon's prachtige ogen de ogen waar ik verliefd op werd de ogen die me rust gaven.
Hij gaf me een kus op mijn lippen.
Het leek heel even of Robin me weer een kus gaf.
Ik sloot mijn ogen.
Zijn handen gingen naar mijn heupen.
Ik voelde zijn hart bonken.
Ik legde heel even mijn hand op de borstkas waar zijn hart te keer ging.
Mijn ogen waren nog steeds gesloten.
Ik voelde en hoorde de hart waar ik van hou het hart waar ik naar verlang.
Maar toch was ergens die twijfel en die angst.
Ivon is inmiddels tegenover me op het bed gaan zitten.
Hij legde zijn hoofd op mijn schouder en kuste mijn nek.
Mijn haar legde die aan de kant.
Zijn hand ging via mijn arm naar boven.

Maar ik kon het niet ik kon het niet.
Ik draaide me om en deed mijn nachtjapon goed.
Ivon keek even geschokt naar me.
"Ik kan het niet." waren de woorden die over mijn lippen gingen.
"Wat kan je niet ?"
"Robin heeft me vanmiddag gekust." zei ik met tranen over mijn wangen.

Ivon keek me verward aan.
Maar ik zag in zijn ogen dat er wat doofde.
Hij stond op en gooide mijn deur open.
Ik was bang dat die Robin zal opzoeken.
Die angst liet me achter Ivon aan gaan.
"Wat ga je doen ?" Ivon zweeg en toen we naar buiten gingen wist ik het al.
Bij de training veld waren kamers voor alle leerlingen en leraren.
Hij gooide een deur open en pakte Robin bij zijn armen beet en gooide hem de kamer uit.

"Doe dit nou niet !" schreeuwde ik.
Robin probeerde het uit te praten maar Ivon wou niet luisteren.
En voor ik het wist waren de eerste klappen al uitgegeven.
Er werden een paar mannen wakker en gingen er om heen staan.
Een leraar kwam er ook aan lopen en toen die zag dat het Ivon was liet die ze hun gang gaan.
Want niemand gaat tegen een prins in.
Ik schreeuwde dat ze moesten ophouden dat ik ze beide niet kwijt wou.

Ondertussen had Olivia uit het raam gekeken en had ze mij en Ivon voorbij zien komen.
Ze had gelijk Edward gewaarschuwd en verteld wat er aan de hand is.
Edward was samen met Olivia ook naar buiten gekomen.

Ivon sloeg Robin maar steeds harder en harder.
"Je moet van mijn vrouw afblijven."waren steeds de woorden die die herhaalde.
Toen Robin op de grond lag en helemaal bebloed was.
Wou Ivon hem een laatste klap verkopen.
Maar Edward hield hem tegen.
Olivia ving mij op.
Ik was kapot van verdriet.
Ik wrong me uit Olivia's armen en rende naar naar Robin toe.
Robin gezicht was helemaal onder het bloed zijn vuisten waren rood.
Ik huilde mijn tranen vielen op zijn wonden.
Robin legde een hand in mijn gezicht voordat die buiten bewustzijn was.
Ik bleef maar huilen.

Ivon was ondertussen door Edward weg gehaald en naar binnen gebracht.
Ik keek naar Robin.
Een paar mannen droegen hem naar zijn bed.
Ik ging naast het bed zitten en scheurde zijn hemd uit.
Ik moest bij alle verwondingen komen.
Ik voelde dat die een paar gekneusde ribben had.
Ik verbond dat.
Olivia had voor mij een kan met ijskoud water gehaald.
Met een doek probeerde ik het bloed uit zijn gezicht te halen.
Ik maakte me zorgen.
Ik hield van hun beide hoe kon dit ooit zo ver gaan.

Ik bleef die nacht bij Robin Ivon kon mij even niets schelen.
Hij had dit gedaan ook al vroeg ik het hem niet te doen.
Ik voelde de aanraking van Ivon op mijn buik en mijn gezicht.
Maar ik voelde ook de lippen van Robin op de mijne.
Hoe moest ik een keuze maken.
Een keuze voor het kind en de vader van mijn kind of de keuze van een vriend waarvan ik ook heel veel hou en mij het oude vertrouwen terug geeft.

Ik zat daar maar.
Ik keek naar Robin die nog steeds niet wakker werd.
Een paar mannen kwamen kijken.
Maar die gingen ook weer snel.
Olivia was ondertussen naar Ivon gegaan.

Er liepen tranen over mijn wangen mijn ogen prikte en mijn hart deed zeer.
Alles leek opgelost ik zal op vakantie gaan samen met Ivon.
Waarom moest ik het hem vertellen?
Waarom!?

Olivia Elaine Newton

Ik loop door de hallen heen op weg naar Edward en Ivon.
Ik klop op de deur, Edward laat me naar binnen toe.
Al snel zie ik Ivon zitten, hij kijkt wat voor zich uit.
Zijn knokkels zijn nogal rood, ik zie wat koel water staan ik pak even een servet als doek.
Ik doordrenk het in het koele water en loop dan naar Ivon toe, ik ga voor hem zitten '' geef me je hand '' zeg ik dan.
Hij steekt zijn hand uit, ik bind even het doek er omheen.
Hij heeft een wat betraand gezicht '' waarom moest je zo ver gaan ? '' zeg ik dan.
Ivon durft me niet aan te kijken, uiteindelijk antwoord hij '' ik wil haar niet kwijt Olivia .. ik wil haar niet kwijt .. '' zegt hij dan terwijl de tranen weer over zijn wangen stromen.
Ik zit er een beetje hulpeloos bij .. ik leg mijn hand even op de zijne.
'' Je zal haar vast niet kwijtraken '' zeg ik dan tegen hem.

Merel :
Robin deed langzaam zijn ogen open.
Hij wou overeind komen maar dat lukte niet van de pijn.
"Doe maar rustig aan." zei ik zacht.
Hij keek me aan en probeerde een hand op de mijne te leggen.
Hij probeerde wat te zeggen maar ik kon hem moeilijk verstaan.
"Het spijt me!" kwam langzaam uit zijn mond.
Ik maakte me zorgen Ivon had hem flink toegetakeld.
Al snel sloot Robin zijn ogen weer en viel in slaap.
Slaap was op dit moment de beste remedie.
Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd.
Er viel een traan op zijn gezicht.
Ik ging weer op de stoel zitten en pakte een oude kleed die in de hoek lag.
Ik had het koud ijs koud.
Ik zat gewoon te rillen.
De angst werd steeds groter en ik voelde me kil en leeg.

Opeens voelde ik wat lekken.
Ik stond op en keek geschrokken naar de plas bloed dat onder mij lag.
Ik barsten in tranen uit.
Een man kwam kijken wat er aan de hand was.
En toen die de flinke plas bloed zag rende die snel naar het paleis.
Hij rende naar Edward en Olivia.

Door alle stress en opwinding was mijn ergste nachtmerrie op deze duisteren nacht uitgekomen.
Ik had mijn kind verloren.
Het kind dat eigenlijk nog geen kind was maar toch ik had hem of haar verloren.
Ik viel op mijn knieën.
Mijn jurk zat onder het bloed.
Mijn handen hield ik in mijn gezicht.

Olivia Elaine Newton

Zo snel als ik kon rende ik naar Merel toe '' haal een dokter, nu ! '' schreeuwde ik naar Edward.
Al snel was ik bij Merel, ik leg mijn hand op haar rug.
En begon zelf tranen in mijn ogen te krijgen, ik had zo'n medelijden met haar .. alles wat ze mee had gemaakt .. alles wat er vandaag is gebeurd .. en dan nog dit..
Al snel kwam Edward aangerend met een dokter.

Merel :
Robin was ondertussen ook wakker geworden en ondanks zin pijn was die recht over gaan zitten en hield die een hand vast.
De dokter had slecht nieuws.
Ik had daadwerkelijk mijn kind verloren.
Ik barsten weer in tranen uit.
Alles wat ik lief had had ik in een nacht verloren.
Olivia probeerde me te troosten.
Edward bedankte de dokter.

Ik keek naar Robin die erg lief naast me zat.
En naar Olivia die aan de andere kant zat.
De dokter had ook gezegd dat waarschijnlijk de stress de oorzaak was.
Ik kon het nog steeds niet geloven.

Olivia Elaine Newton

Ik sloeg even mijn armen om Merel heen en probeerde mijn eigen tranen een beetje tegen te houden.
Opeens kwam Ivon binnen, Robin keek hem niet echt aan.
'' Ik wil mijn welgemeende excuses aanbieden '' zegt hij dan tegen Robin.
Dan kijkt hij naar Merel, ik ga even opzij.
Ik zie dat Ivon nog meer gehuild heeft .. geen wonder als je, je kind kwijt geraakt bent.
Hij gaat even naast Merel zitten.

Merel :
Ivon sloeg zijn armen om me heen.
Maar op dit moment was ik alleen maar boos.
Boos dat dit is gebeurd.
Ik duwde Ivon van me af en ging op het bed bij Robin zitten.
Ik probeerde mijn gezicht te bedekken en ging met zijn gezicht tegen Robin aan zitten.
Robin probeerde zijn pijn in te houden en sloeg 2 armen om me heen.
Ivon keek even verward.
Hij staarde ook naar de plas bloed dat nog steeds op de grond lag.

Ik kon even Ivon's gezicht niet verdragen.
Ik kon het niet.
Ivon liep met een huilend gezicht de kamer uit Olivia ging achter hem aan.

Olivia Elaine Newton

'' Ivon wacht nou '' zeg ik dan.
Hij stopt even '' ik raak haar kwijt Olivia ! Ik raak haar kwijt ! '' roept hij dan uit.
Ik duik een beetje in elkaar '' sorry ik bedoel het niet zo .. '' zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd '' het geeft niet .. ik snap het best .. '' zeg ik dan.
Ik kijk hem aan '' Ivon .. je gaat haar niet kwijtraken maar wat denk je anders, je hebt net iemand behoorlijk in elkaar geslagen die ze ook heel graag mag .. en ze is net haar kind verloren. Hoe denk je anders dat ze reageert ? '' zeg ik dan tegen Ivon.
'' Je hebt gelijk .. maar ik ben zo bang om haar kwijt te raken, en ik wil haar niet kwijt .. ik heb al eens stom gedaan en ik vind het verschrikkelijk dat ik dat heb gedaan .. ik kan het me zelf niet vergeven, maar ik wil haar niet nog eens kwijt raken '' zegt hij dan.
'' Ga gewoon nog op vakantie met haar .. dan hebben jullie even rust, ze heeft de tijd om het verlies te verwerken en jij ook .. '' zeg ik dan.
'' Zal ze nog wel mee op vakantie willen ? '' zegt Ivon dan.
'' Waarom vraag je het niet aan haar ? Ook al zal ik wel even wachten totdat ze een beetje gekalmeerd is '' zeg ik dan.
Hij knikt, er komt net een dienstmeid aangelopen .. waarschijnlijk om het bloed op te ruimen.